‘Oma, wil jij sokken voor me breien???’ Verbaasd antwoordde ik:”Meen je dat nou?”
En hij wilde het echt.
“Draag je ze dan ook?”
“Ja….”
Samen reden we naar de wolwinkel, zodat hij zelf een mooie bol kon uitkiezen.
Als vierjarige kon hij alleen maar de ondersten zien liggen.
Hij pakte een bol en zei: “Oh nee, die vind ik niet mooi.”
Het waren donkere kleuren!
Toen heb ik hem maar eens opgetild, want ik had hem al zien liggen, zijn favoriete kleur.
Groen!
Die ging mee naar huis.
En ik ben meteen maar begonnen.
Het was een hoop gemeet, maar hier zijn ze…
Ze zaten goed.
Op zijn sokken liep hij naar boven om mij iets te laten zien.
‘Oeh, ze kriebelen,” zei hij.
Dat moet natuurlijk niet, dus we besloten ze toch maar even uit te doen.
“Ik denk, dat mijn voeten aan ze moeten wennen.” 🙂
De volgende dag kreeg ik een foto opgestuurd, waar hij door de tuin loopt op de sokken.
Hij draagt ze zelfs binnenste buiten.
Eind goed, al goed!
O wat lief….! Leuk geschreven, Nelly.
(Zou je me willen mailen? Ben je e-mails kwijt. PC was op sterven na dood).
Hij komt eraan
How lovely to have a grandchild who appreciates grandma’s knitting skills! They are beautiful socks on such perfect toes! 🙂 Lovely blog!